XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
- Esnearena zure kulpa da.
Zu zaude etxean egun guztian - ihardetsi dio Caprichok zotin artetik.
Pim-pim, erantzun beharrean, mutu dago.
Ez daki zer esan eta ez da erraza korapiloari irtenbidea topatzea.
- Ez dakit nola esan behar diren gauzak.
Askotan tontatuta ez ote zauden pentsatzen jartzen naiz - esan du azkenean Pim-pimek, neskari heltzetik lagaz.
- Ez dut berriz egingo.
Komonean zaudela ez naiz gehiago sartuko.
Capricho logure da.
Gau osoz itzarririk aritu da bezero bila eta orain mantapeko gozoa besterik ez du nahi.
Pim-pim eskutik heldu eta oherantz ekarri du.
- Zer egingo dugu orain? - galdegin du Pim-pimek.
Jolasean hasi da Capricho.
Besterik ez daki zer egin.
- Zerbait egin beharrean gaude - berriro ere Pimpimek.
- Bai, bainan zer? - Ez dakit.
Hemendik alde behintzat.
Lo. Caprichok ez dauka besterik buruan.
Nekaturik dago eta hotzaren aitzakian kutxararena egin dio Pimpimi.
Elkar loturik daude estufarena ahaztu nahiz.
- Noiz kendu zenidan? Atzo gauera arte ez nintzen konturatu.
- Sekretoa. Esango banizu, hurrengoan beste zerbait asmatu beharko nuke.
Ez dizut esango -erantzun dio Caprichok.
Pim-pimek Caprichoren erantzunaz konformatu behar izan du.
Beti izan da horrelaxe: azkenean berak nahi duena egiten du beti.
- Barcelonara joango gara arratsaldeko trenean.
Concha topatzen dutenean berehala etorriko dira hona.
- Atea ondo itxita laga dut.